Bzdurna Madda, wersja art

Wraz z rozpoczęciem wakacji, na co 2 blogu można było znaleźć jak nie zmarnować tegorocznych wakacji i miliony innych wskazówek. Wakacji nie marnuje na pewno, wręcz przeciwnie postanowiłam zastosować te wszystkie wskazówki i rozwijać pasje. A tak na serio, to wpis miałam w planach od jakiegoś czasu, jedna z czytelniczek również o niego prosiła, jednak brakowało głównego elementu, by go poruszyć, dziś już są. Zapraszam do czytania i oglądania.

Jak już tytuł wskazuje dzisiaj trochę o moich pracach. Bo wiecie, plastyk to taki człowiek, że nawet w wakacje robi coś do szkoły. W końcu szkoła jego życiem, a uczy się pasji, więc poświęcenie wakacyjnego czasu na coś, co może pokazać dopiero we wrześniu, jest okej. Nie ma problemu. Jako autor prac, kilka słów o moich pracach, bywają lepsze, gorsze, te które we wrześniu potargam z zacieszem do szkoły i te, które już teraz wylądowały na mojej ścianie grozy, która wymaga kilku poprawek. O ścianie grozy innym razem, jak już będzie gotowa w 100%. Osobiście najbardziej podoba mi się portret, mimo że ma dość dużo błędów. Jednak ja je widzę, więc jest postęp. Nie osiadamy na laurach. Jednak był to mój pierwszy portret wykonany farbami i od razu rzuciłam się na duży wymiar, więc chyba tragedii nie ma. Chyba.

Kolejna moja artystyczna kwestia to zdjęcia, w te wakacje robię ich naprawdę sporo. Po raz pierwszy zdarza się, że zdjęcia są zrobione wcześniej niż wpisy. Jest ich też sporo i niestety nie wszystkie mam okazję wam tu pokazywać, a szkoda, bo czasami bym chciała. Dzisiejsze pochodzą z wyprawy do kolejnego opuszczonego domu. W planach mam jeszcze kilka takich starych perełek, więc oczekujcie zdjęć, pojawią się niebawem. Muszę się tam jeszcze wybrać, ale to tylko szczegół. Oprócz wszystkiego rodzaju straszydeł i roślinek zaczynam robić zdjęcia ludziom, niestety występuje prawdopodobieństwo, że tych publikować nie będę.

Skoro się już tak rozpisałam, a wam chce się to jeszcze czytać. Warto wspomnieć o blogu, w końcu to też w pewnym sensie kwestia artystyczna (sama nie wiem jaka, ale jakaś na pewno). Ostatnio przechodzi on niewidoczny kryzys w mojej głowie. Miejmy nadzieję, że minie on niczym grypa i blog na tym nie ucierpi. Nie rozpisując się, odnoszę wrażenie, że piszę z przyzwyczajenia. A całą pasję do blogowania nadrabiam poprzez publikację zdjęć.

To nie lepiej zrobić bloga fotograficznego? Otóż nie, wiem jak cenne są dla was moje wpisy tematyczne (a przynajmniej dla niektórych). Mnie też one dają sporo, bo poznaje wasze spojrzenia na pewne kwestię, a przy blogu fotograficznym czytałabym tylko komentarze typu fajne zdjęcia, bo krytyka lub wskazówki przy takich wpisach wielką rzadkością. A jednak wolę, przeczytać coś konkretniejszego. Więc z tematów, na chwilę obecną na pewno nie zrezygnuje. Muszę po prostu bloga przemyśleć.

Po wylaniu wszystkich smutków i żalów pozdrawiam tak wytrwałych którzy dotarli do końca i jeszcze będą chcieli wypowiedzieć się na temat bloga, zdjęć czy chociażby moim prac. Które niestety były sfotografowane telefonem.