Wow, masz Talent!

Telnet, no właśnie czym on tak naprawdę jest? 

Wrodzona umiejętność, przekazana genetycznie? 

A może dar, który dał nam Bóg? 

Może to sprawa kosmitów?

 Jednak jak często talentem,

 nazywa jest ciężka praca,

 wytrwałość i poświecenie. 

Dzisiejszy temat bez większego wstępu, jednak kiedy na tym blogu, troszkę bardziej postawiłam na zdjęcia, co z resztą widać. Bo teksty pisze bez większego przygotowania. Dobra powracając. Coraz częściej czytam, że mam talent. Jednak chciałabym rozwinąć temat, a może zacząć od początku? Tu się waham. Pozwolicie, że wyjaśnię to na podstawie wymyślonej historyjki.

Wstaje codziennie o wschodzie słońca,  jeszcze przed szkołą wyciąga skrzypce i ćwiczy. Idzie do szkoły, prosto z niej na lekcje gry, do późna w nocy lekcje, w domu muzyka. Jest jej ciężko, ale ma marzenia. Brak czasu, ale ma cel. Poświęca swoje dzieciństwo, czas, który mogłaby spędzić beztrosko, ale ma marzenie. Chce grać. Udało się jej. Ma występ, wygrywa konkursy, spełnia marzenia. A jedyne co później słyszy. To masz talent po mamie, bo przecież ona też grała. 

Mam nadzieję, że historia, trochę już sama w sobie, powiedziała, o co mi chodziło. Zazwyczaj pokazujemy efekty swojej pracy, skończone dzieła, obrobione i wybrane zdjęcia, prezentujemy się z najlepszej swojej strony. Oni zaś, często chwalą nas za talent, po którym kryje się poświęcenie, wiedza, wiele wolnego czasu. Podsumuje to dość znanym hasłem, talent to nie wszystko. Sam nie wystarczy. Owszem, jeśli swój odnaleźliśmy, może dać nam motywację, dla wielu jest jakimś początkiem. Jednak przez pracę, tak naprawdę możemy go wykorzystać. Jak mówiłam, sam talent nie wystarczy, więc mogę tu przytoczyć stwierdzenie, że osoba, bez telnetu, która jest zdeterminowana, rozwija się, ćwiczy i ciągle pracuje nad sobą, może zajść dużo dalej niż osoba, która liczyła i opierała się na czymś, co otrzymała od losu, bez większego zaangażowania w to, co robi.